Het zijn inderdaad erg mooie beelden op een schitterende lokatie. En ook verder was alles prima voor elkaar. Op het tijdstip dat de foto's werden gemaakt, was ik overigens al vertrokken. Reden: voor mij te warm....ik kan daar niet goed tegen. Helaas is er dus van gezellig kletsen met allerlei collega-liefhebbers voor mij niet veel gekomen.
Wat me opviel bij alle auto's was dat ze meestal een tamelijk decente kleur hebben. Dat past waarschijnlijk het best bij het ingetogen karakter van het merk, maar voor mij mag het wel iets "uitbundiger". Dat geldt ook voor de kleur van het "zitmeubilair": meestal zwart. Alleen bij cabrio's is er wat meer "frivoliteit". Ik heb geen idee hoe die kleur tot stand komt. Ergens wordt op grond van voor mij onbekende argumenten beslist welke kleur in welk land voor welk type auto wordt aangeboden. Of die beslissing achteraf juist was, is natuurlijk moeilijk na te gaan. Dat een bepaalde kleur het meest wordt verkocht, betekent niet meer dan dat die kleur door de kopers wordt ervaren als het meest passend uit wat beschikbaar is - niet de mooiste kleur maar de meest acceptabele uit het aanbod...
Ik had nog nooit zo veel Lexussen bij elkaar gezien. Tot mijn verbazing bleek geen daarvan dezelfde kleur als mijn GS 4 te hebben. Die kleur ("de kleur van bittere chocolade met haarroos die fonkelt in de zon") staat technisch bekend als Toyota 4V3 ("Havane Métallisé"), de auto komt oorspronkelijk uit Frankrijk. Ook de kleur van de stoelen zag ik nergens anders (in Frankrijk "Marron Topaze" genoemd). Zeg maar "donker lichtbruin".
Voor mij was de mooiste auto was een Lexus LS 400 die zo te zien nog volledig in originele staat was en die niet aan de verkiezing deelnam. Qua styling een kruising tussen een BMW 730, een Mercedes S350 en een of andere Cadillac uit die jaren - en dus saai, lelijk en "vlees noch vis", maar ook een auto die de wereld duidelijk maakte dat met wat aandacht auto's in die klasse gebouwd konden worden die nagenoeg storingsvrij, stil en comfortabel waren - waar destijds lang niet alle fabrikanten in slaagden. Kortom een mijlpaal, waarvan later veel techniek ook terecht kwam in auto's meer gericht op het grote publiek. Je moet toch wel erg veel lef hebben gehad om destijds in Nederland een LS 400 nieuw te kopen: zo veel geld voor een japanner, je buren keken je meewarig aan, je vrienden met een "Merc" of een "Beamer" schudden hun wijze grijze hoofd en je zakelijke contacten begonnen te twijfelen over je vaardigheid om met geld om te gaan
Gelukkig is het allemaal goed gekomen, ook met de styling.
