- 5 feb 2017
- 373
- 92
- 28
Goedemorgen,
Hierbij wil ik me graag voorstellen aan u allen.
Mijn naam is Roy Jennen, 45 lentes jong en voor het eerst eigenaar van een Lexus. Een CT200h uit 2011 precies te zijn.
Sienna brown van buiten, Business Pro en beige stoffen bekleding van binnen.
Zoals de meesten hier heb ook ik wel "wat" met auto's. Ooit begonnen in een Polo II, daarna een Arosa 1.0i. Daarna een Mini One en 2 Coopers.
Van Duitsland de overstap gemaakt naar Itali?. Enkele jaren met veel plezier en weinig technische problemen rond gereden in een witte 147.
Helaas daarna in een soort van crisis gekomen. Een Honda Fit 1.5 automaat, een 12 jaar ouwe Subaru Impreza 1.6 met 2 ton op de teller passeerden de revu.
Kort daarna een zijsprong gemaakt in een SLK 200 Kompressor, terug naar Itali? in een Giulietta.
Helaas bleek deze laatste keuze mij ??k niet blij te maken. Toen brak een kort moment van zelfbezinning aan.
Wat beviel me aan deze rits van auto's? Wat vond ik belangrijk en waarvan kon ik eigenlijk goed van af zien?
Wat voor mij het belangrijkst bleek waren a) betrouwbaarheid en b) rijplezier.
In de Honda Fit en Subaru Impreza hebben we alleen benzine moeten tanken en rijden. That's it.
Bij de Mini's, de Mercedes, maar vooral de Giulietta waren er toch genoeg redenen om zo nu en dan de garage op te zoeken.
Toen ik het gerammel van het vele harde plastic in de Giulietta helemaal beu was ben ik me voor een ander soort auto gaan ori?nteren.
Eentje dat doet waarvoor ie gebouwd is, zonder rammels.
Een auto-maatje van me had eens in zo'n CT200h proef gereden en was zeer te spreken over de CVT, de stilte, het stuurgedrag.
Met dat in mijn achterhoofd diverse fora en andere sites bezocht. Waaronder ook deze dus.
Steeds meer begon ik voor dit Japanse merk te voelen.
De spreekwoordelijke betrouwbaarheid van Toyota, gecombineerd met de luxe van Lexus... Dat moet toch wel goed zijn?
OK, van de flair en charmes van een Alfa Romeo heeft Toyota nog niet zoveel begrepen.
Maar Lexus ziet er al veeel Europeser uit.
Enkele weken geleden toch maar een proefrit gedaan bij Lexus Sittard.
Samen met mijn vrouw kwamen we tot de conclusie dat dit toch wel heel comfortabel rijdt.
Stil, soepel, want traploze automaat, rammel-vrij.
Het sturen was scherp! In geen enkel opzicht doet de CT200h onder voor het stuurgedrag van een Giulietta.
OK, het vermogen, en dan met name het koppel was veel minder.
Aan 285 Nm/2800 rpm raak je gauw gewend. Elke stap terug doet dan een beetje auw.
Maar goed, ik ben toch meer een relaxte cruiser dan een racert, dus ik zou daar wel aan kunnen wennen.
Waar ik vooral positief door verrast werd was die zo verguisde CVT.
Helemaal nix van waar!
Ja, als je het gaspedaal vloert, dan schiet de toerenteller omhoog en daarmee ook het kabaal.
Maar dat doet iedere verbrandingsmotor en er zijn slechts weinig 4-pitters die mooier gaan klinken als de toeren stijgen.
Bij normaal rijden in dagelijks woon-werkverkeer zit ik zelden boven de 4.000 rpm.
Na een korte onderhandeling hebben we besloten de Italiaanse Schone in te ruilen voor deze verstandige Japanse.
Sinds 3 weken rij ik met toenemend plezier in deze CT200h.
Ondanks dat ze 30.000 km meer ervaring heeft dan de Alfa ziet ze er zonder meer uitstekend uit.
Belangrijker: niks rammelt of kraakt op normaal asfalt. Op klinkers hoor je wel hier en daar wat vibreren.
Maar dat is de auto niet kwalijk te nemen.
Ik verbaas me over de verbruikscijfers!
Ondanks dat ik het hybriderijden nog niet helemaal beheers haal ik nu gemiddelden die een grote grijns op m'n gezicht tovert.
De volle tank bij aflevering wilde ik deze zaterdag toch eens leeg rijden, want ik wilde de verbruikscijfers in de boordcomputer op nul zettten.
Dat leeg rijden viel nog tegen...
De Duitse Autobahn moest hulp bieden hierbij. Even naar Grevenbroich en terug. Genoeg kilometers om ook de topsnelheid op te zoeken.
En daarbij kwam de zoveelste verrassing aan het licht.
Aan 180 km/u (op de teller) bleek de CVT het toerental op een gezonde 4.500 rpm te houden!
Tuurlijk, als je te topsnelheid moet halen, dan trekt het toerental door naar 5.200 rpm.
Maar even gas minderen om die 180 aan te houden en de toeren blijven bij 4.500 staan.
Geweldig!
Zodra ik fatsoenlijke foto's heb zal ik deze uploaden.
Hopelijk begrijpen jullie dat ik zeer enthousiast ben en dat dit enthousiasme alleen maar toegenomen is sinds het bezit er van.
Ik dank u hartelijk voor uw geduld om deze hele lap tekst te lezen.
:grin:
Hierbij wil ik me graag voorstellen aan u allen.
Mijn naam is Roy Jennen, 45 lentes jong en voor het eerst eigenaar van een Lexus. Een CT200h uit 2011 precies te zijn.
Sienna brown van buiten, Business Pro en beige stoffen bekleding van binnen.
Zoals de meesten hier heb ook ik wel "wat" met auto's. Ooit begonnen in een Polo II, daarna een Arosa 1.0i. Daarna een Mini One en 2 Coopers.
Van Duitsland de overstap gemaakt naar Itali?. Enkele jaren met veel plezier en weinig technische problemen rond gereden in een witte 147.
Helaas daarna in een soort van crisis gekomen. Een Honda Fit 1.5 automaat, een 12 jaar ouwe Subaru Impreza 1.6 met 2 ton op de teller passeerden de revu.
Kort daarna een zijsprong gemaakt in een SLK 200 Kompressor, terug naar Itali? in een Giulietta.
Helaas bleek deze laatste keuze mij ??k niet blij te maken. Toen brak een kort moment van zelfbezinning aan.
Wat beviel me aan deze rits van auto's? Wat vond ik belangrijk en waarvan kon ik eigenlijk goed van af zien?
Wat voor mij het belangrijkst bleek waren a) betrouwbaarheid en b) rijplezier.
In de Honda Fit en Subaru Impreza hebben we alleen benzine moeten tanken en rijden. That's it.
Bij de Mini's, de Mercedes, maar vooral de Giulietta waren er toch genoeg redenen om zo nu en dan de garage op te zoeken.
Toen ik het gerammel van het vele harde plastic in de Giulietta helemaal beu was ben ik me voor een ander soort auto gaan ori?nteren.
Eentje dat doet waarvoor ie gebouwd is, zonder rammels.
Een auto-maatje van me had eens in zo'n CT200h proef gereden en was zeer te spreken over de CVT, de stilte, het stuurgedrag.
Met dat in mijn achterhoofd diverse fora en andere sites bezocht. Waaronder ook deze dus.
Steeds meer begon ik voor dit Japanse merk te voelen.
De spreekwoordelijke betrouwbaarheid van Toyota, gecombineerd met de luxe van Lexus... Dat moet toch wel goed zijn?
OK, van de flair en charmes van een Alfa Romeo heeft Toyota nog niet zoveel begrepen.
Maar Lexus ziet er al veeel Europeser uit.
Enkele weken geleden toch maar een proefrit gedaan bij Lexus Sittard.
Samen met mijn vrouw kwamen we tot de conclusie dat dit toch wel heel comfortabel rijdt.
Stil, soepel, want traploze automaat, rammel-vrij.
Het sturen was scherp! In geen enkel opzicht doet de CT200h onder voor het stuurgedrag van een Giulietta.
OK, het vermogen, en dan met name het koppel was veel minder.
Aan 285 Nm/2800 rpm raak je gauw gewend. Elke stap terug doet dan een beetje auw.
Maar goed, ik ben toch meer een relaxte cruiser dan een racert, dus ik zou daar wel aan kunnen wennen.
Waar ik vooral positief door verrast werd was die zo verguisde CVT.
Helemaal nix van waar!
Ja, als je het gaspedaal vloert, dan schiet de toerenteller omhoog en daarmee ook het kabaal.
Maar dat doet iedere verbrandingsmotor en er zijn slechts weinig 4-pitters die mooier gaan klinken als de toeren stijgen.
Bij normaal rijden in dagelijks woon-werkverkeer zit ik zelden boven de 4.000 rpm.
Na een korte onderhandeling hebben we besloten de Italiaanse Schone in te ruilen voor deze verstandige Japanse.
Sinds 3 weken rij ik met toenemend plezier in deze CT200h.
Ondanks dat ze 30.000 km meer ervaring heeft dan de Alfa ziet ze er zonder meer uitstekend uit.
Belangrijker: niks rammelt of kraakt op normaal asfalt. Op klinkers hoor je wel hier en daar wat vibreren.
Maar dat is de auto niet kwalijk te nemen.
Ik verbaas me over de verbruikscijfers!
Ondanks dat ik het hybriderijden nog niet helemaal beheers haal ik nu gemiddelden die een grote grijns op m'n gezicht tovert.
De volle tank bij aflevering wilde ik deze zaterdag toch eens leeg rijden, want ik wilde de verbruikscijfers in de boordcomputer op nul zettten.
Dat leeg rijden viel nog tegen...
De Duitse Autobahn moest hulp bieden hierbij. Even naar Grevenbroich en terug. Genoeg kilometers om ook de topsnelheid op te zoeken.
En daarbij kwam de zoveelste verrassing aan het licht.
Aan 180 km/u (op de teller) bleek de CVT het toerental op een gezonde 4.500 rpm te houden!
Tuurlijk, als je te topsnelheid moet halen, dan trekt het toerental door naar 5.200 rpm.
Maar even gas minderen om die 180 aan te houden en de toeren blijven bij 4.500 staan.
Geweldig!
Zodra ik fatsoenlijke foto's heb zal ik deze uploaden.
Hopelijk begrijpen jullie dat ik zeer enthousiast ben en dat dit enthousiasme alleen maar toegenomen is sinds het bezit er van.
Ik dank u hartelijk voor uw geduld om deze hele lap tekst te lezen.
:grin:
Laatst bewerkt:
