Ik denk dat er nog wel creativiteit is, maar niet zozeer meer op de ontwerpafdeling want binnen- en buitenkant lijken door je oogwimpers vaak op elkaar. Eén trendsetter en vele -volgers. Daar zie ik inderdaad weinig creativiteit bij de autofabrikant. Waar de creativiteit wel zit naar mijn idee is bij de boekhouders, product marketeers. Het creëren van een product/dienst dat nog niet bestaat, waar je niet van wist waar je behoefte aan had, waar je tot op heden prima zonder kunt, maar na ontdekking ervan ook niet meer kwijt wilt.
Strip de moderne auto van alle overbodige luxe en verplichte elektronische hulpmiddelen en ze zijn goedkoper geworden (rekening houdend met inflatiecorrectie). Ik las net een bericht dat twee grote Amerikaanse techbedrijven zulke netto kwartaalwinsten geboekt hebben dat dit kennelijk nieuwswaardig genoeg was. Let op hè
kwartaalwinsten. Netto. Hoe ze dat gedaan hebben? AI inzetten. De een om nog beter advertenties te kunnen verkopen. Nou, als je het hebt over een product/dienst die niemand zal missen…. Twee weken geleden was er een nieuwsbericht dat een andere Amerikaanse techgigant graag kerncentrales naast datacenters voor AI wil hebben, omdat het gebruik van AI zoveel stroom vraagt.
De doelgroep waarvoor die effecten van AI ingezet wordt, wist niet dat ze er behoefte aan hadden, konden er tot op heden prima zonder mee, willen er graag van af (lang leve Ad Blockers) maar het wordt die doelgroep op allerlei manieren in hun gezicht gedrukt. Dat levert kennelijk miljarden netto kwartaalwinsten op waar de Grote Problemen Van De Wereld niet mee verdwijnen. Winst en aandeelhouders…
Neem dan een voorbeeld aan (jawel de link naar Lexus’ roots) de Japanse cultuur.
De CEO van Nintendo heeft in tijden van zwaar weer zijn eigen salaris met de helft gekort zodat er geen gedwongen ontslagen zouden vallen (kuch Volkswagen). Dit zit in de cultuur van menig Japanner:
The concept of “
hansei,” a practice that emphasizes self-reflecting and meditating on mistakes to form a proper apology and set forth a prevention plan going forward, is considered common across traditional Japanese culture.
Kijk, ook Lexus zal z’n knopen moeten tellen om te overleven. Daarom verschijnen er producten waar de markt om vraagt. En dan in dit geval niet de totale markt (iedereen met een rijbewijs) maar de markt die daadwerkelijk een nieuwe auto kan betalen. En die loopt een Lexus showroom binnen en wil meestal een hoge auto. Als de in mijn ogen lelijke Cayenne een ware verkoophit is, er jaren later een Bentayga verschijnt en zelfs een Cullinan, dan wordt daar kennelijk het geld verdient. En als de Urus als een malle blijkt te verkopen gaat zelfs het laatste heilige huisje aan de grond en komt er een Purosangue te koop, dan is dat kennelijk toch wat de klant-die-een-nieuwe-auto-kan-betalen wil?
Maar, als er een merk/model is dat de potentie heeft om lang beschikbaar te zijn op de markt voor allerlei formaten van portemonnees, dan is dat wel het onze. Daarmee is er voor ons, en voor elke portemonnee over een langere periode een sedan en een SUV beschikbaar. De oer-LS blijkt zeer bestand tegen slijtage bijvoorbeeld. Menig GS en IS ook. Maar ook de RX. En zoals velen van ons hier ervaren, als je erin rijdt met weinig of veel km’s of jaren, ze voelen aan alsof ze niet slijten. Wees zuinig op uw Lexus, dan is deze ook zuinig op u.
. Overigens wel met een wat serieuzere ondertoon dan veelal in Autoweek discussies gangbaar is. Ik heb het idee dat de autoindustrie deels een beetje niet meer weet wat te doen. Electrificatie, vormgeving, het monteren van allerlei goedkope electronische toeters en bellen en dan die bedienen door een aanraakscherm...het zijn naar mijn gevoel vaak stuiptrekkingen om mee te doen en uitingen van ontoereikende fantasie. Er zijn niet veel fabrikanten meer die het aandurven kleine, praktische auto's te bouwen voor een relatief lage prijs. Waarom moet bijna ieder model dat een opvolger krijgt, groter worden en worden voorzien van fysieke knoppen die je kunt programmeren? Het is verwarrend en ergonomisch vaak een mislukking. De bedienbaarheid van de oermini, de oerkever en de geniale 2cv leverde voor niemand problemen op bij de bediening en was meestal op de eerste blik duidelijk. Natuurlijk was bij vele de wielophanging en de remmen nog verre van optimaal, maar dat gold ook voor het toenmalige wegdek. Het lijkt er op dat inmiddels de creativiteit aan het opdrogen is.
