Over de grens. . .

[Johnny Le]

Over de grens . . .

Gisteren in Duitsland getankt en op de terugweg was bij de grens een politie-controle.
Ik werd door een vriendelijk lachende politie mevrouw aan de kant gezet.
Een andere politie mevrouw liep naar mijn auto. Ik keek haar aan en zij mij.
Voor een moment keken wij elkaar aan zonder iets te zeggen.
Om de stilte te verbreken, opende ik het gesprek: ‘Kan ik iets voor u doen?’.
‘Ja,’ antwoordde ze, ‘u mag het raam omlaag doen’.
Het raampje werd door mij iets omlaag gedaan. Ze vroeg of het nog meer omlaag kon. Dus ik een kort ‘tikje’ lager.
‘Wij voeren een VUURWERKCONTROLE uit’.
‘Ooh kay’, was mijn antwoord. ‘Mag ik uw rijbewijs?’
‘Mijn rijbewijs? Waar heeft u mijn rijbewijs voor nodig bij een vuurwerkcontrole?’
Ze antwoordde niet.

Afijn, nadat ze mijn rijbewijs teruggaf, zei ze: ‘U mag uw kofferbak opendoen’.
‘Ok, mag ik uitstappen?‘. Tja, ik dacht ik vraag het eerst even, want op vele clipjes is te zien hoe Amerikanen ‘ongevraagd’ uit de auto stappen en vervolgens hardhandig worden gearresteerd.
Er kwam een politie meneer erbij. Ik dacht nog, wat, het lijkt wel een kofferbakverkoop!
‘KLIK!’, ‘WOEHSJ’, de kofferbak ging open. . . zes ogen waren gericht op een kille donkere ruimte, tot op de nok gevuld met oogverblindende leegte.
Een moment van stilte en bezinning, omarmd door de zachte winterwind en geritsel van kale bomen, gevallen bladeren.
In de verte het geluid van een dempend geblaf, een politie-hond nog in de wagen.

En toch, en toch was er iets wat de aandacht trok.
Daar in de verre hoek, daar lag iets wat haar grootste aandacht trok.
‘Wat is dat voor een zwart pakketje?’

‘Dat, dat is een noodpakket. Ik pak het wel even’.
Ik keek de beide agenten aan, hun lichaamshouding en gezichtsuitdrukking waren haast voelbaar, nog meer gefocused.
Het zwarte pakketje was in vacuum verpakt met doorzichtig plastic folie.

Ik liet hen de achterkant van het pakje zien, bedrukt met sneeuwwitte letters ‘LEXUS’.
‘Oooh, van Lexus,’ was haar opgeluchte reactie.
‘Ja, een EHBO-kitje voor noodgevallen’.

‘Alles is goed, u mag uw weg vervolgen’.

Wat een avontuur weer.

Fijne feestdagen allemaal en een spectaculair 2026!
Dat U veilig en wel uw weg mag vervolgen!

 

[Arbitrator]

Als we dan toch in een politiestaat moeten leven, dan het liefst in comfort.

maar even serieus: wat ik zo lees op 'het internet' is dat je geen 'ja' hoeft te geven op het doorzoeken van je auto.

 

[quattrootje]

maar even serieus: wat ik zo lees op 'het internet' is dat je geen 'ja' hoeft te geven op het doorzoeken van je auto.

Dat kan en mag je doen ja, maar waarom zou je alles nodeloos ingewikkeld willen maken? Vooropgesteld dat je niks te verbergen hebt natuurlijk.
Uitstappen, kofferbak open en 30 sec. later kan je verder.
Als jij moeilijk gaat doen dan gaan de dames en heren van het gezag dat zéker doen en kost het je nodeloos veel tijd.
Kijk, ik heb ook een behoorlijk sterk rechtvaardigheidsgevoel en zal dat laten blijken als ik vermoed dat mij onrecht wordt aangedaan maar bij zoiets simpels als een verkeerscontrole zal ik, de brave Hendrik, echt niet moeilijk gaan doen

Maar leuk beschreven @Johnny Le !
Goed om te weten dat ik mijn illegale vuurwerk voortaan in een Lexus-tas moet vervoeren.

 

[Romke]

Als we dan toch in een politiestaat moeten leven, dan het liefst in comfort.

maar even serieus: wat ik zo lees op 'het internet' is dat je geen 'ja' hoeft te geven op het doorzoeken van je auto.

Je kunt dat inderdaad weigeren. Als je enkel staande wordt gehouden voor een rijbewijs/verzekering controle en er voor de agent geen speciale aanleiding is om in de koffer te kijken, kom je er waarschijnlijk gewoon mee weg, tenzij er bij de agent een of andere aanleiding is om toch verder te willen kijken (ook al is die aanwijzing ter plekke net bedacht).

In het geval van een gerichte controle (zoals een vuurwerkcontrole) zal het mogelijk anders zijn. Die vuurwerkcontrole kan moeilijk worden uitgevoerd zonder in de auto of in de koffer te kijken. Je kunt dan nog steeds weigeren, maar je loopt dan de kans dat men er op staat om de controle toch uit te voeren. Als er dan iets wordt gevonden, zal die aanvankelijke weigering niet in je voordeel uitpakken.

Vuurwerkcontroles zijn in deze tijd van het jaar vooral bij de grens met Belgie en Duitsland vrij frequent. Als je er een paar controles binnen enkele uren tegen komt, is dat uiteraard irritant. Ze zijn er echter niet zonder reden. En de minste last heb je er van als je geen illegaal vuurwerk probeert in te voeren en gewoon meewerkt. Uiteindelijk doen die agenten ook slechts gewoon hun werk.

 

[D43m0n]

Dat wordt nog wat voor vakantiegangers die met de auto uit het buitenland terugkeren dan t/m de jaarwisseling… “Alles uitpakken a.u.b.”

 

[levensnevel]

Mag aannemen dat een IS ook nog een bagage ‘kelder’ heeft. En ik maak uit je verhaal op dat ze geen blik onder het kelder ‘luik’ geworpen hebben.
Was er soms een speurhond die rond je auto snuffelde en niet aansloeg?
Anders was de controle er louter eentje voor de vorm.

 

[Primi]

Ik herinner me de Oostenrijker die zijn Toyota Prius "classic" (het eerste model), voorzien had van een 2e HV accu uit een sloopauto.

Hij kreeg een controle en de vraag wat dat brede metalen ding onder in zijn kofferbak was. Na zijn melding dat er ruim 200 volt op stond mocht hij zijn weg vervolgen zonder dat ze er onder keken.

Het bizarre is dat ze hem überhaupt doorgelaten hebben met die contraptie. Was wel netjes aangelegd trouwens.

 

[Raymond Schrave]

Over de grens . . .

Gisteren in Duitsland getankt en op de terugweg was bij de grens een politie-controle.
Ik werd door een vriendelijk lachende politie mevrouw aan de kant gezet.
Een andere politie mevrouw liep naar mijn auto. Ik keek haar aan en zij mij.
Voor een moment keken wij elkaar aan zonder iets te zeggen.
Om de stilte te verbreken, opende ik het gesprek: ‘Kan ik iets voor u doen?’.
‘Ja,’ antwoordde ze, ‘u mag het raam omlaag doen’.
Het raampje werd door mij iets omlaag gedaan. Ze vroeg of het nog meer omlaag kon. Dus ik een kort ‘tikje’ lager.
‘Wij voeren een VUURWERKCONTROLE uit’.
‘Ooh kay’, was mijn antwoord. ‘Mag ik uw rijbewijs?’
‘Mijn rijbewijs? Waar heeft u mijn rijbewijs voor nodig bij een vuurwerkcontrole?’
Ze antwoordde niet.

Afijn, nadat ze mijn rijbewijs teruggaf, zei ze: ‘U mag uw kofferbak opendoen’.
‘Ok, mag ik uitstappen?‘. Tja, ik dacht ik vraag het eerst even, want op vele clipjes is te zien hoe Amerikanen ‘ongevraagd’ uit de auto stappen en vervolgens hardhandig worden gearresteerd.
Er kwam een politie meneer erbij. Ik dacht nog, wat, het lijkt wel een kofferbakverkoop!
‘KLIK!’, ‘WOEHSJ’, de kofferbak ging open. . . zes ogen waren gericht op een kille donkere ruimte, tot op de nok gevuld met oogverblindende leegte.
Een moment van stilte en bezinning, omarmd door de zachte winterwind en geritsel van kale bomen, gevallen bladeren.
In de verte het geluid van een dempend geblaf, een politie-hond nog in de wagen.
Bekijk bijlage 184825

En toch, en toch was er iets wat de aandacht trok.
Daar in de verre hoek, daar lag iets wat haar grootste aandacht trok.
‘Wat is dat voor een zwart pakketje?’

Bekijk bijlage 184826
‘Dat, dat is een noodpakket. Ik pak het wel even’.
Ik keek de beide agenten aan, hun lichaamshouding en gezichtsuitdrukking waren haast voelbaar, nog meer gefocused.
Het zwarte pakketje was in vacuum verpakt met doorzichtig plastic folie.

Bekijk bijlage 184827

Ik liet hen de achterkant van het pakje zien, bedrukt met sneeuwwitte letters ‘LEXUS’.
‘Oooh, van Lexus,’ was haar opgeluchte reactie.
‘Ja, een EHBO-kitje voor noodgevallen’.
Bekijk bijlage 184828
‘Alles is goed, u mag uw weg vervolgen’.

Wat een avontuur weer.

Fijne feestdagen allemaal en een spectaculair 2026!
Dat U veilig en wel uw weg mag vervolgen!

Je hebt wel lef hoor dat had je op de heenweg niet hoeven doen, zat je direct bij Derrick ins Präsidium.
Maar ik heb ook zoiets van iedereen doet zijn werk en daar mag je best aan meewerken. Althans zo sta ik erin.
Wel een leuk verhaal weer.
Waar tank jij altijd? Vorige week betaalde ik bij Segbert in Gronau voor €1,58 / L

 

[Johnny Le]

Mag aannemen dat een IS ook nog een bagage ‘kelder’ heeft. En ik maak uit je verhaal op dat ze geen blik onder het kelder ‘luik’ geworpen hebben.
Was er soms een speurhond die rond je auto snuffelde en niet aansloeg?
Anders was de controle er louter eentje voor de vorm.

Die speurhond zat in de politie-auto en bleef tijdens de controle erin.
Inderdaad, de extra ‘kelderruimte’ is niet onderzocht.
De vuurwerkcontrole is rond deze tijd wat frequenter.

Je hebt wel lef hoor dat had je op de heenweg niet hoeven doen, zat je direct bij Derrick ins Präsidium.
Maar ik heb ook zoiets van iedereen doet zijn werk en daar mag je best aan meewerken. Althans zo sta ik erin.
Wel een leuk verhaal weer.
Waar tank jij altijd? Vorige week betaalde ik bij Segbert in Gronau voor €1,58 / L

Ik spreek geen Duits en zij geen Engels, dus tegen Duitsers ben ik nog beleefder en nederiger.
En ik heb netjes de agenten te woord gestaan en meegewerkt (heb ook niets te verbergen… in de kofferbak
Ik tank bij K&K E5
1,58 dat is wel goedkoop ja, E10 of ook E5?

 

[Raymond Schrave]

Ik tank bij K&K E5
1,58 dat is wel goedkoop ja, E10 of ook E5?

kijk het bonnetje terug en zie dat er 95-E10 ingegaan is. Wagen loopt er prima op, merk geen verschil met de E5 waar 5% ethanol in zit.

 

[Johnny Le]

ah dat verklaart het prijsverschil, volgensmij was de K&K 1,659 voor E5 denk ik.
Jouw wagen rijdt zelfs op diesel en frituurvet
Die van mij slurpt het liefst Kerosine

 

[Raymond Schrave]

Dat wordt nog wat voor vakantiegangers die met de auto uit het buitenland terugkeren dan t/m de jaarwisseling… “Alles uitpakken a.u.b.”

Nou, ik herinner mij een van onze gezinsvakanties naar Zwitserland. Stel voor, jong gezin met 4 opgroeiende kinderen in een VW 412LS Variant. Dat is een soort V70 model. Ondervloerse boxer motor achterin, dus echt meeegaaa veel bagageruimte. Op het dak een XXL imperiaal. Ook toen was Zwitserland al een erg duur vakantieland, dus behalve veel koffers ging er dus ook proviand mee. Mijn vader was -net als ik- een pietje precies bij het beladen van de wagen. De koffers stonden rechtop op de imperial geheel verpakt in plastic. Eerst met touwwerk sjorren en daarna naden dichtplakken met tape. In het vooronder was elke kubieke cm benut.
Moeders voorin met eten en drinken in een grote tas, drie kinderen op de achterbank en de jongste kreeg een plekje tussen de bagage achterin. Zo ging het richting Zwitserland, zoals vele jaren achtereen.
Bij de Zwitserse grens ging het echt mega fout als in dat wij aan de kant werden gezet en mijn vader werkelijk alles moest uit- en leegpakken. De chaos die om de wagen ontstond was niet te beschrijven. De dounaniers kwamen af en toe eventjes kijken om een volgende ‘vraag’ te stellen cq een koffer te openen. Ik heb mijn vader natuurlijk best wel eens kwaad gezien, maar eigenlijk nog nooit tegen de grens van verlies van zelfbeheersing aan……..het was dat moment dat een dounier heel even kwam kijken en met een simpel handgebaar aangaf dat we door konden rijden……..

Zeer diep respect voor papa, want uiteindelijk kreeg hij alles weer in- en op de wagen. Niet onbelangrijk te melden dat het een snikhete zomerdag was.

Zoals ik eerder aaangaf vind ik dat je respect moet hebben voor mensen die nu eenmaal als job hebben om te controleren, beboeten, etc etc.
Maar af en toe gaan ook die mensen wel eens over een vage lijn van wat zinvol is of riekt naar willekeur cq pesterij.