Mja, het meeste gras voor een review is reeds voor m'n voeten weggemaaid, begrijpelijk, maar ik kan me dan ook volledig bij die reviews aansluiten.
Na een heenreis van 225km door verre van prettige weersomstandigheden kwam ik klokslag 12:00 bij Used Lexus in Dongen aan. De rode, nog onbemande LC smoelde me tegemoet met een blik van "aan mij ligt het niet. Ik ben er klaar voor. Kom maar op!", terwijl de eerste twee 'slachtoffers' naar de LC toe liepen om aan hun rit te beginnen. Toen voor mij het moment aanbrak om de LC te temmen, realiseer je je ineens dat je een auto wordt toevertrouwd ter waarde van de helft van een nederlandse doorsnee hypotheek... in een voor mij totaal onbekende omgeving... in tricky weersomstandigheden. Ik sta met mijn hand aan de deurklink die mij even eerder uit de flankt tegemoet plopte en mijn blik glijdt daarbij over het carbon dakpaneel dat met fraaie aluminium daktrimmen smaakvol is afgewerkt. Ik neem plaats aan bestuurderszijde en wordt gevangen door een goed zittende (liggende?) kuipstoel, die je laat voelen dat elke vierkante centimeter van je lichaam contact heeft met de stoel en fixeert mij als bestuurder op prettige wijze. Je kunt er niet omheen: je wordt omgeven door weelde. Mooie materialen, doordachte vormen en alles in een smaakvolle kleurencombinatie. Bij mijn blik naar de bijrijderspositie vallen meteen de aan weerszijden smaakvol aangebrachte handgrepen op. Later zou blijken dat die er niet alleen voor de show in zijn aangebracht... Het enige dat je misschien bekend zou kunnen voorkomen, is de layout van het electronische dashboard, zoals dat reeds in de LFA en later ook in diverse F-Sport uitvoeringen al het licht zag. In de LC hoort het per definitie in thuis. I love it!
Ik druk op de startknop en -als echte petrolhead- verwacht ik dat de zespitter in het vooronder ontwaakt. Niet dus. Dat heb je met een hybride. Om te beginnen dan eerst de pook maar eens in de zoek-het-mooi-zelf-uit-stand (D) en de LC pakt op en rolt vrijwel geruisloos weg. In de tellerrand ontdek ik het woordje "Comfort" en dat staat er ook terecht, want de wagen voelt absoluut niet nerveus of aggressief. Als ik geblinddoekt in de LC zou zijn meegereden, zou ik niet het idee hebben gehad in een sportieve exoot plaats te hebben genomen (misschien op die perfecte stoel na dan). Al rijdend went de auto vrij snel, al duikt bij een blik in de zijspiegel de enorme brede schouder van de LC op die je meteen weer laat beseffen dat je niet met een grijze muis op pad bent. Sterker nog: onderweg blijkt de LC meer aandacht te trekken van menig mannelijk persoon, dan menig vrouwelijk persoon lief zou zijn... Ook kwam een toevallige stumper in een Carrera S4 naast ons staan. De hypermoderne vormgeving van de LC liet de Carrera lijken uit het tijdperk van de karbietlampen te komen. Wat een contrast! Nog geen 50m verder koos de Carrera voor een vluchtroute om verdere vernedering te ontvluchten. GAAF! Maar ondertussen was ik nog steeds op zoek naar die knop waar ik de LC in Sport en Sport+ mode kon zetten. Geen idee! Damn... totdat ca 200m voor aankomst bij de Residentie van Hr. en Mw. van Kakerken mijn blik op de hooggeplaatste knop viel, rechtsboven aan de cockpitrand. Ik klikte 'm gauw door, meteen in de Sport+ stand. De layout van de toerenteller maakte me meteen duidelijk dat het er vanaf nu even wat serieuzer aan toe zou gaan. De laatste parallelweg opsturend tikte ik even het gaspedaal aan op een wijze zoals ik dat het laatste uur ook had gedaan, met een verrassende response van de LC tot gevolg: de LC sloeg zijn klauwen in het losse asfalt en uit de in mijn ooghoeken opflitsende waarschuwingslampjes kon ik opmaken dat de electronica ingreep om te voorkomen dat Nederland nog maar ??n LC op kenteken zou overhouden... Kolere! Wauw! Wat was dat? Even bijkomen onder het genot van de voortreffelijke hospitality van huize Used Lexus.
Weer een uurtje laten kreeg ik de mogelijkheid om voor een tweede ronde de LC mee te nemen, zodat ik ook ervaring kon opdoen met de andere drive-modes van de LC. In Sport-mode is al merkbaar dat de LC directer stuurt en de demping een klapje stugger wordt. De ideale mode voor een hogere funfactor, maar zonder extreem gedrag. We kwamen per toeval op een industrieterrein terecht, na vieren op zaterdagmiddag... Strak, schoon en overzichtelijk asfalt, en vooral verlaten...
Sport werd Sport+ en de D-stand werd ingeruild voor de M-stand. De LC rolde z'n mouwen op. Vanaf dat moment zou volop geflipperd worden. En dat zul je weten, want de LC is pas uitgeteld bij versnelling 10!
Gas erop, (ook) toerenteller in de gaten houden en klikken maar. Wat een sensatie! Ook op strak en schoon asfalt schijnen de aangedreven wielen niet over voldoende klauwen te beschikken en schiet de electronica te hulp om kleur en vormgeving van de LC te bewaken. Maar op een schitterende wijze. De LC laat voelen dat je serieus aan het spelen bent en tikt je op een prettige wijze op je vingers dat je je op grensgebied begeeft. Geen idee of je de electronica ook het zwijgen op kunt leggen, maar gezien het vertrouwen dat je wordt gegund om op deze fabuleuze wijze kennis te mogen maken met deze sportbolide, zou ik de boel op de openbare weg ook niet eens uit willen schakelen. Het motorgeluid doet zeker nog een extra duit in het belevingszakje. Geen idee of ik door een active sound om de tuin wordt geleid, of dat het 't echte geluid uit de 3.5 V6 is. Boeien! I love it!
Als ik zo vrij mag zijn: enkele jaren geleden heb ik in Duitsland een soortgelijke ervaring mogen opdoen met een Laborghini Gallardo LP640. Hoewel dat toch wel een iets andere categorie auto is en een vergelijk misschien niet helemaal op z'n plaats is, zijn het wel twee exoten. En zou ik 't voor het kiezen hebben tussen een LC500h of een LP640, dan wint voor mij de LC500h. Ondanks dat de Lambo een heerlijk verslavend aanzuiggeluid ten tonele brengt als de V10 vlak achter je z'n gulzige keelgat opent, is de Lambo een regelrechte ramp om je mee in normaal verkeer te begeven. Na een kwartiertje stadsverkeer loop je bij schakelen ongewild een whiplash op. En dat zonder aangereden te worden! Nee, een LP640 in vergelijking tot een LC500h is een beetje als die Carrera vs LC, maar dan niet zozeer voor het uiterlijk, maar meer voor de finesse van de onderhuidse techniek.
Lexus heeft een juweel in huis met deze LC en ik moet nu bekennen dat ik nieuwsgierig ben geworden naar het vergelijk van LC's met-en-zonder-"h"...
Nogmaals dank aan allen, al dan niet bij naam genoemd, die de weg naar deze ervaring voor mij mogelijk hebben gemaakt. Onvergetelijk!