"Veel autohandleidingen zijn tegenwoordig gevuld met allerlei aanwijzingen die mogelijk uitkomst zouden kunnen bieden als een bepaald gebeuren onder heel specifieke situaties mogelijk aanleiding zou kunnen zijn tot onverhoopte levensbedreigende omstandigheden - die je als autofabrikant uiteraard wilt vermijden als je auto's verkoopt in landen met een rijkontwikkelde claimcultuur."Het is toch geweldig die handleidingen. De ene vertelt je dat je kost wat kost onder geen enkele voorwaarde mensen die niet ontdaan zijn van hun statische elektriciteit én dat de aute je op de hoogte houdt van de voortgang van de tankdopontgrendeling.
Ik kom niet meer bij.
In mijn geestesoog zie ik eerst een heel proces voorbijschuiven die leidt tot de ontgrendeling van de tankdop, waarbij zelfs de Hoge Raad niet wordt ontzien. Als dan uiteindelijk die tankdop open is (hè hè) dan sta je daar eerst als bestuurder allemaal mensen bij die tankopening weg te houden. "Hé, jij daar! Ben jij wel statisch ontladen?"
Al die aanwijzingen en tips zijn niet allemaal nonsens, maar het taalgebruik is minder gericht op zinnige informatieverstrekking aan de gebruiker dan om zeker te stellen dat, als er al ooit iets mis gaat, de autofabrikant aannemelijk kan maken, dat hij de gebruiker van de auto er duidelijk op heeft gewezen hoe te handelen.
Als de fabrikant nalaat eventuele gevaren te vermelden, kan dat tot forse schadeclaims leiden. Zo heeft het gebruik van "made in USA" vloermatten met een een enkele maal tekortschietend bevestigingsmechanisme bij een aantal Toyota modellen uiteindelijk vele miljoenen gekost.
Het lijkt me overigens tamelijk ingewikkeld om te controleren of alle personen in de buurt bij het tanken mogelijk statisch geladen zijn. Kun je dat zien omdat bijvoorbeeld hun haren rechtop staan? Of omdat ze via hun telefoon zijn verwikkeld in een ruzieachtig gesprek?